-
1 okrywać
okrywać kocem mit einer Decke zudecken;okrywać się (I) sich bedecken (mit D); sich zudecken (mit D);okrywać się kocem sich mit einer Decke zudecken;okrywać się hańbą lit zur Schande gereichen;okrywać się żałobą lit in Trauer versinken;okrywać się sławą lit sich mit Ruhm bedecken -
2 plamić
-
3 kalać
kalać [kalaʨ̑]I. vt1) (książk: brudzić) beschmutzen\kalać się czymś ( hańbić się) sich +akk mit etw besudeln -
4 okryć
perf,I. vt\okryć coś czymś etw mit etw bedecken\okryć kogoś hańbą jdm Schande bereitenII. vr( nakryć się)\okryć się czymś sich +akk mit etw bedecken [ lub zudecken]( pokryć się) sich +akk bedecken\okryć się żałobą in Trauer versinken
См. также в других словарях:
hańbić — ndk VIa, hańbićbię, hańbićbisz, hańb, hańbićbił, hańbićbiony «okrywać hańbą, przynosić hańbę; bezcześcić, zniesławiać» Hańbiące postępowanie, zajęcie. Hańbić nazwisko, rodzinę. hańbić się strona zwrotna czas. hańbić Hańbić się donosicielstwem,… … Słownik języka polskiego
kalać — ndk I, kalaćam, kalaćasz, kalaćają, kalaćaj, kalaćał, kalaćany książk. «brudzić, plamić, walać» przen. «okrywać hańbą, zniesławiać, plamić» Kalać czyjeś dobre imię. Kalać honor rodziny. □ Zły to ptak, co własne gniazdo kala. kalać się 1. strona… … Słownik języka polskiego
plamić — ndk VIa, plamićmię, plamićmisz, plam, plamićmił, plamićmiony 1. «robić na czymś plamy (zwykle bez zamierzenia); walać, brudzić» Plamić sukienkę jagodami. Plamić ręce żywicą. przen. Plamić ręce złodziejstwem. 2. «okrywać hańbą, zniesławiać, kalać» … Słownik języka polskiego
okryć — dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty okrywać ndk I, okryćam, okryćasz, okryćają, okryćaj, okryćał, okryćany 1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić» Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem. Okrywano róże słomą. ◊… … Słownik języka polskiego
